Η Φαίδρα ήταν κόρη του βασιλιά της αρχαίας Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης. Ήταν η δεύτερη γυναίκα του ήρωα και βασιλιά της Αθήνας Θησέα.
Κατά την Ελληνική Μυθολογία, όταν η Φαίδρα κυριεύθηκε από σφοδρό έρωτα με τον ονομαστό για την ομορφία του γιο του Θησέα (εκ της Αντιόπης ή Ιππολύτης), τον Ιππόλυτο, στη προσπάθειά της να τον συγκινήσει, εκείνος την απέκρουσε.
Σε επόμενη συνάντησή τους η Φαίδρα δεν δίστασε να πέσει στα πόδια του και να τον παρακαλεί με δάκρυα ν' ανταποκριθεί στον παράφορο έρωτά της.
Τότε ο Ιππόλυτος την απέπεμψε τόσο «σκαιότατα» που η Φαίδρα μέσα πλέον στο θυμό της έσκισε τα ενδύματά της και τρέχοντας ημίγυμνη παρουσιάσθηκε στον Θησέα διαβάλλοντας τον Ιππόλυτο ότι προσπάθησε να τη βιάσει.
Τότε ο Θησέας έδιωξε από τη χώρα τον Ιππόλυτο, ο οποίος φεύγοντας σκοτώθηκε όταν τ΄ άλογα του άρματός του αφήνιασαν στη αιφνίδια θέα ενός τέρατος που είχε εκβρασθεί από τη θάλασσα.
Όταν η Φαίδρα έμαθε για τον θάνατο του Ιππόλυτου, αισθανόμενη ντροπή και ενοχές αυτοκτόνησε δι' απαγχονισμού.